Verjaardagsweekend!!!!!

Donderdag 20 oktober
In de middag kwam Margreet nog een keer en moesten we even met z’n drieën op de foto. Auntie Florance hadden we gevraagd en vroeg na elke keer: “did I pass?” waarop Anki tot drie keer toe moest zeggen: “no”. Ghanesen en een digitale fotocamera is een grappige combinatie.
We hebben de tussenbeoordeling gehad. We hadden tot nu toe goed ons best gedaan en moesten vooral zo doorgaan. Dat is natuurlijk altijd fijn om te horen. Dus de komende twee maanden gaan we verder zoals we bezig zijn.

Vrijdag 21 oktober
Deze middag zijn we vertrokken met Katherine, Connie en Irma naar een hotel in de buurt van Cape Coast. We waren zoals gewoonlijk niet op tijd vertrokken en kwamen dus pas na achten aan. Het hotel is gebouwd op het water en in het water leven krokodillen. Heel spannend!
Natuurlijk was er een restaurant waar we ons even weer hebben kunnen laten gaan. Heerlijke frietjes en lekker vlees. Veel gelachen natuurlijk.

Zaterdag 22 oktober
Er is er een jarig, hoera, hoera dat kun je wel zien dat ben jij! Zo werd Janneke ’s ochtends wakker door het gezang van Anki.
Toch nog vroeg op gestaan om naar Kakum National Park te gaan, maar wel met heerlijk ontbijt met gebakken eieren.
Aangekomen bij het park wilden we om half negen graag de tickets kopen, maar de meneer achter de balie vroeg vriendelijk of we om kwart voor negen wilden terug komen. En als aardige touristen deden we dat netjes. Om kwart voor negen weer terug naar de balie en konden we bij dezelfde(!) man de tickets halen. Weer heel omslachtig, maar dat hoort erbij. En we zijn toch maar weer mooi met onze ‘studentenkaarten’ binnen gekomen.
In het park zijn touwbruggen van 40meter hoog in een regenwoud. Eerst nog een korte wandeling via trappen omhoog en toen begon het. De bruggen waren met touwen vastgemaakt en je liep op een houten plank die weer was vastgemaakt aan een ladder(!). In totaal waren er 7 bruggen met tussendoor een platvorm waar je kon wachten tot persoon voor je er vanaf was. Een hoge wiebelende super ervaring!
In de middag zijn we naar een hotel met zwembad aan het strand geweest. Hier weer heerlijk kunnen relaxen. Tijdens het lunchen nog even voor Janneke gezongen, want dat hoort toch echt bij een verjaardag. Helaas was er geen vla/taart met 23 kaarsjes deze verjaardag, dus dat moet nog worden ingehaald. Het strand was ontzettend mooi met hele hoge golven. Een heerlijke middag dus.
Het begon al aardig donker te worden en het was tijd om te gaan. Met z’n vijven weer in de auto en toen......... startte de auto niet. Wij als geëmancipeerde vrouwen de auto uit en duwen en ‘m aan de praat proberen te krijgen. Dit mocht niet baten en hebben zich toch wat mannen mee moeten bemoeien. Er zat een schroefje los bij de accu. Ja, niet echt gek met de kuilen hier in de wegen en Katherine die de kuilen altijd te laat ziet. Maar de auto startte uiteindelijk en dat was het belangrijkste.
Na zo’n uitputtende dag verheugde Janneke zich na twee maanden erg op een warme douche, maar zoals het te verwachten was: de douche bleef maar koud. Helaas nou moet Janneke nog twee maanden wachten. Als verjaardagseten lekkere kreeft gegeten met frietjes natuurlijk. De live band in het hotel had veel bekijks door een heel stel Nederlandse artsen die al wat gedronken hadden. Nou die konden wel wat danslessen gebruiken!! Voor ons was het in ieder geval een avondvullend programma om naar te luisteren en te zien.

Zondag 23 oktober
Anki en Janneke wilden nog erg graag Cape Coast Castle zien. De gids wist veel te vertellen en kon het ook boeiend vertellen. De omgeving waar het kasteel ligt is erg mooi, de golven van de zee sloegen tegen de wanden van het kasteel omhoog. En met een strakke blauwe hemel was het een plaatje, wel een erg warm plaatje. Vreemd om te weten dat daar zoveel slaven geweest zijn en dat er gruwelijke dingen gebeurt moeten zijn.
Om nog te genieten van ons aubroenie weekend zijn we met z’n vijven naar een superluxe strand geweest. Het strand was echt supermooi en de golven waren nog beter als die van zaterdag. Met een bodyboard op de golven mee, net als kinderen.
Alweer heerlijk eten, dus na dit weekend zijn we weer aangekomen.

Maandag 24 oktober
Dat valt effe tegen na zo’n heerlijk weekend. Weer aan de slag met de kinderen die echt nog steeds vooruitgang laten zien. De planning om naar het internetcafe te gaan viel in het water omdat het al getypte bericht opeens wegviel. Had waarschijnlijk weer iets met de stroom te maken. We kregen het dus best benauwd, maar we hebben ‘m weer gevonden, al duurde het wel even. De stroom doet het hier ’s avonds niet zo goed, ook als we boterhammen willen toasten, worden ze opeens niet meer bruin. In Nederland is de
stroom ’s avonds goedkoper terwijl in Ghana doet ie ’t minder. Het blijft een raadsel.
We hebben sinds vandaag drie hele lieve pasgeboren geitjes in onze achtertuin, we noemen we kwik, kwek en kwak. En voor geitjes die nog geen dag oud zijn maken ze een hele hoop herrie, maar ze zien er wel echt superlief uit.

Dinsdag 25 oktober
Tweede poging om naar het internetcafe te gaan, we waren op tijd klaar, geen problemen meer met een computer, dus gaan met die banaan.
Lopen we naar het internet cafe toe, komen we twee jongens tegen die tegen ons zeiden: ‘lights off’, wat dus betekent dat de stroom is uit gevallen. Wij geloofden dit niet helemaal en liepen toch door, in een verdacht stille straat (waar normaal super veel muziek is). Ja, lights off, nou ja dan maar eerst onze boodschapjes doen en naar de markt. We zijn deze keer maar specifiek de stoffen winkeltjes ingelopen, en dat was heel erg leuk en met als gevolg dat we allebei al een stofje hebben gevonden dat we mooi vinden. Het was een leuke middag, met een hoog (noodzakelijk) shop-gehalte.

Woensdag 26 oktober
Vandaag hadden we met Steve, de Amerikaanse ergotherapeut afgesproken. Om met hem naar zijn werkplek, het Liberische vluchtelingenkamp te gaan. Hij zou ons oppikken bij Winneba, iets later dan gedacht, door post problematiek. Naar het vluchtelingenkamp. Eerst hebben we een korte rondleiding door de school voor de doven gehad, bij de jongste groep hadden we allebei een kindje aan ons been hangen en die maakten elkaar duidelijk dat Janneke van de een was en Anki van de andere, erg grappig. Daarna was het lunch tijd voor de kinderen, toen zijn wij eerst een rondleiding over het kamp gaan maken, met Papo (een Liberische vluchteling) en Steve. Dit was wel interessant, het is gewoon een stad, waar ook gewoon handel en alles wordt gedreven. Het kamp staat onder supervisie van de VN, er is een kliniek (klein hospitaal) die gerund wordt door een Franse artsin en haar man. Doordat het heel erg warm was en wij ons petje en zonnebrand vergeten waren, hebben we besloten om terug te lopen en onze lunch te nuttigen. De lunch was rijst met stew, niet echt verkeerd, behalva dan dat Anki de hele tijd tegen een vissenoog aangekeken, yammie!!!
Nog even met Steve meegereden naar een bijeenkomst voor blinden, maar die was de dag van te voren geweest. Hij heeft ons afgezet bij een tro-tro station en daarna lekker naar huis. Door de warmte was het ondanks dat we niks gedaan hadden toch een vermoeide dag!!!